Κουτσοχέρας, Γιάννης

(Ζήρια Αχαΐας 1904 – 1994). Νομικός, οικονομολόγος, λογοτέχνης και πολιτικός. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, οικονομικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Παρισιού και λογοτεχνία, φιλοσοφία, θέατρο και κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Αθήνα (1927-67), ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με την πολιτική. Εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων (1944-46) και επανειλημμένα βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (1964) και με το ΠΑΣΟΚ (1974, 1977 και 1981) και ευρωβουλευτής (1981). Διετέλεσε πρέσβης στην ΟΥΝΕΣΚΟ και μέλος πολλών ελληνικών και διεθνών σωματείων, συνδέσμων, εταιρειών κλπ. Στη λογοτεχνία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με την ποιητική συλλογή που τιτλοφορείται Στοχασμοί και αντίλαλοι (1942). Ακολούθησαν οι συλλογές Γαλανές πνοές (1949), Ελληνικές νύχτες (1954), Καπνόν αποθρώσκοντα (1960), Μάρκος Ευγενικός (1964), Άνθρωπος και θάλασσα (1965), Αφαία (1965), Ο Ηνίοχος (1966), Άνθρωποι για τα δίκαια του ανθρώπου ορθωθείτε (1973), Σιγή και κραυγή της θάλασσας (1975), Το χρυσόμαλλο δέρας (1981), Καλάβρυτα ‘43 (1983), Ο Σαρωνικός (1984), Χιροσίμα, ώρα μηδέν – Συμφωνία του πολίτη του κόσμου (1984), Η πορεία των κρίνων (1986), Ο αείφεγγος βράχος της Ακρόπολης (1990) κ.ά. Επίσης έγραψε τα πεζά Γυναικεία ψήφος (1946), Να διαφυλάξουμε τις αρχαιότητες, Κατάργηση του όρκου κ.ά. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται για το έντονο λυρικό στοιχείο, τον πλούσιο εξομολογητικό και προσωπικό τόνο και την πίστη στην παράδοση. Αρκετές συλλογές του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες και ο ίδιος έλαβε πλήθος τιμητικών διακρίσεων. Ο ποιητής και πολιτικός Γιάννης Κουτσοχέρας (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).